Sportprestaties kunnen inspireren. Deze keer waren het niet hardloophelden Abdi Nageeye of Koen Naert, of Hercules op wielen MvdP die daarvoor zorgden, maar kwam het van dichterbij huis. Sinds zondag denk ik alleen maar: als Triton de Varsity na 52 jaar weer kan winnen.. dan kan ik ook weer topfit worden en een goede marathon lopen.
Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik het vaak moeilijk vind om me afzijdig te houden in een discussie. Het komt de sfeer niet altijd ten goede, maar als iemand er een onderwerp aansnijdt wat me zeer aan het hart gaat kan ik me gewoon niet inhouden. Iedereen heeft recht op zijn mening, maar ik kan slecht tegen drogredeneringen en onjuistheden, zeker als ze een status quo in stand houden die niet optimaal is. Eén van deze onderwerpen is dat van vrouwen op de arbeidsmarkt. Ik schrijf dit op de valreep van de maand maart, waarin de Internationale Vrouwendag valt. De eerste opmerking die je van veel mensen te horen krijgt is: ‘en wanneer is het dan mannendag?’. Maar als je denkt dat dat de juiste vraag is, heb je het toch niet helemaal begrepen. Daarom leg ik het hieronder nog één keer uit, en laten we afspreken dat je af bent wanneer je nog één keer een van deze drogredenen gebruikt… 😉
Om te proosten op het nieuwe jaar drink je bubbels. Sinds een jaar of 20 kennen we echter ook andere bubbels. In 2000 knapte de ‘DotCom-bubble’ en zagen aandeelhouders hun torenhoge koerswinsten als sneeuw voor de zon verdwijnen. In 2008 spatte de housing price bubble in de Verenigde Staten uit elkaar en bleek dat de gehele wereldeconomie middels dunne draadjes uit de financiële wereld met elkaar verbonden was. Sinds de verkiezing van Trump, het Brexit referendum, het Cambridge Analytica schandaal van Facebook en andere gevolgen van nepnieuws leerden we dat er ook sociale bubbels bestaan, die juist heel moeilijk door te prikken zijn.
Continue reading “Gele hesjes, groene bubbels en gouden vinkjes”
Nu 2018 op zijn eind loopt is het tijd om terug te blikken. Het was voor mij een gek jaar, veel dingen vielen op zijn plek maar veel dingen vielen ook open, waardoor nieuwe twijfels en onzekerheden ontstonden. Het was niet altijd een makkelijk jaar. Maar één van de dingen die ik heb geleerd, is dat je geluk ook wordt bepaald door hoe je tegen de dingen aankijkt. Als iets je overkomt, heb je een paar seconden een primaire reactie (boos, blij, bang), maar de uren, dagen, weken daarna waarin je in de negatieve emotie blijft zitten: dat is iets wat je zelf in stand houdt. Blij en dankbaar zijn kun je trainen door elke dag op te schrijven wat er goed ging en wat er leuk was. In de waan van de dag vind ik dat best wel moeilijk, maar nu ik op dit jaar terugblik waren er eigenlijk ook heel veel mooie, goede, leuke dingen en kan ik mijn lijst bijna niet afronden. Lees mee en probeer het ook eens zelf!
Deze blog is degene die al het langste op mijn lijstje van ideeën stond maar dus ook al het langste uitgesteld werd. Tot er vandaag een aantal dingen gebeurden waardoor ik besefte dat uitstellen nu écht niet meer kon. Ten eerste werd de officieuze Nobelprijs[1] voor de economie uitgereikt aan William Nordhaus en Paul Romer, twee macroeconomen (yeah!). Ze kregen de prijs voor het combineren van langetermijngroeimodellen met duurzaamheid en innovatie. Ten tweede verscheen vandaag een rapport van het VN-klimaatpanel IPCC, waarin de gevolgen doorgerekend werden als de opwarming van de aarde niet beperkt kan worden tot 1,5 graad. Deskundigen vrezen dat we deze doelstelling uit het Parijse klimaatakkoord niet gaan halen tenzij we drastische maatregelen gaan nemen. Ik houd mijn blogs graag een beetje luchtig en vrolijk, maar als ik te lang over de klimaatproblematiek nadenk word ik toch een beetje verdrietig. Ik geloof echter ook dat het nog niet te laat is. Het momentum en de noodzaak, ze zijn beiden aanwezig. Wij kunnen de geschiedenis in gaan als de generatie die het tij van 200 jaar industrialisering en vervuiling deed keren. Hoe mooi zou dat zijn?
Er zijn liedjes over volgeschreven, over de relatie tussen geld en liefde. Want hoewel de meesten het er over eens lijken te zijn dat je met méér liefde in je leven minder geld nodig hebt om gelukkig te zijn, schijnt het omgekeerde toch niet of zeer beperkt te gelden. Imperfecte substituten, zo u wilt. In deze blog ga ik eens verkennen hoe die relatie tussen liefde, geld en geluk nou precies zit. Hierbij put ik uit wetenschappelijke literatuur en uit ervaringen van eerste en tweede hand, waarbij de anonimiteit van de betrokkenen uiteraard gewaarborgd blijft.
Een kamergenoot op mijn werk mag zich bezighouden met de fiscale aspecten van het nieuwe pensioenstelsel. Hij liever dan ik, denk ik meestal. Want afgezien van zeer interessante rekenmodellen waarmee je kunt uitrekenen wanneer je statistisch gezien zult sterven, is het vooral een hoop gepraat over doorsneesystematiek, premiestaffels, rekenrentes, persoonlijke pensioenpotjes en andere dingen waar ik instant hoofdpijn van krijg. Maar een verstandig financieel mens, zeker een beleidseconome, zou zich toch zorgen moeten maken over de toekomst van het pensioenstelsel? Zeker mijn generatie, straks is er niks meer van al dat vermogen over en moet ik tot mijn 80e doorwerken! Ben ik naïef omdat ik mijn kop in het zand steek als iemand over pensioenen begint? Of toch niet? In deze blog geef ik 4 redenen waarom je zorgen maken over je latere pensioenuitkering volledig zinloos is.
Continue reading “Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid..”
Ik kijk niet veel tv. In principe heb ik zelfs geen tv, al kun je natuurlijk tegenwoordig veel op ‘het tweede scherm’ aanschouwen. Maar soms is er een serie die me een tijdje helemaal in beslag neemt. De afgelopen weken was dat ‘La Casa de Papel’. Deze serie moet je zien, en wel om de volgende redenen. Ten eerste is het een Spaanse productie, en die Spanjaarden weten wel zeker hoe ze tv moeten maken. Een groot deel van de acteurs praat ook nog eens met zo’n heerlijke harde Madrileense tongval en tja.. hombre.. me derrito (ik smelt). Ten tweede is het gewoon een onwijs spannende en verslavende serie. Maar tenslotte, kijk deze serie omdat er een interessante economische paradox in zit: kun je een bank beroven zonder van iemand te stelen?
Wat zou jij doen als je onsterfelijk was?[1] Een interessante vraag voor een goed gesprek bij de borrel. Iedereen kan wel een paar sprookjes of stripverhalen opnoemen waarin wordt gestreefd naar onsterfelijkheid. Toch lijkt onsterfelijkheid mij, als econoom en persoonlijk, een pure bron van ellende. Tegelijkertijd bracht het nadenken over dit onderwerp me wel tot een paar nieuwe inzichten.
Een lange tijd zonder blog, een paar onafgemaakte drafts gaven me een onbevredigend gevoel en de drukte van de afgelopen maanden liet geen ruimte om iets te schrijven waar ik echt tevreden mee was. Nu het dan ‘kerstvakantie’ is krijg ik net als velen de melancholische neiging om terug te kijken, te reflecteren en te romantiseren. De feestdagen zorgen bij velen voor een opleving van filantropische gevoelens. Nu het CPB publiceert dat Nederland zich voor het eerst sinds jaren in hoogconjunctuur bevindt en dat de economische groei zich ook in 2018 zal voortzetten voelt men: ik moet iets terugdoen! Op deze eerste kerstdag een korte blog over geld & goede doelen.
