Deze blog is degene die al het langste op mijn lijstje van ideeën stond maar dus ook al het langste uitgesteld werd. Tot er vandaag een aantal dingen gebeurden waardoor ik besefte dat uitstellen nu écht niet meer kon. Ten eerste werd de officieuze Nobelprijs[1] voor de economie uitgereikt aan William Nordhaus en Paul Romer, twee macroeconomen (yeah!). Ze kregen de prijs voor het combineren van langetermijngroeimodellen met duurzaamheid en innovatie. Ten tweede verscheen vandaag een rapport van het VN-klimaatpanel IPCC, waarin de gevolgen doorgerekend werden als de opwarming van de aarde niet beperkt kan worden tot 1,5 graad. Deskundigen vrezen dat we deze doelstelling uit het Parijse klimaatakkoord niet gaan halen tenzij we drastische maatregelen gaan nemen.  Ik houd mijn blogs graag een beetje luchtig en vrolijk, maar als ik te lang over de klimaatproblematiek nadenk word ik toch een beetje verdrietig. Ik geloof echter ook dat het nog niet te laat is. Het momentum en de noodzaak, ze zijn beiden aanwezig. Wij kunnen de geschiedenis in gaan als de generatie die het tij van 200 jaar industrialisering en vervuiling deed keren. Hoe mooi zou dat zijn?

Continue reading “Geen tijd meer voor uitstelgedrag”

Er zijn liedjes over volgeschreven, over de relatie tussen geld en liefde. Want hoewel de meesten het er over eens lijken te zijn dat je met méér liefde in je leven minder geld nodig hebt om gelukkig te zijn, schijnt het omgekeerde toch niet of zeer beperkt te gelden. Imperfecte substituten, zo u wilt. In deze blog ga ik eens verkennen hoe die relatie tussen liefde, geld en geluk nou precies zit. Hierbij put ik uit wetenschappelijke literatuur en uit ervaringen van eerste en tweede hand, waarbij de anonimiteit van de betrokkenen uiteraard gewaarborgd blijft.

Continue reading “Can’t buy me love…”

Een kamergenoot op mijn werk mag zich bezighouden met de fiscale aspecten van het nieuwe pensioenstelsel. Hij liever dan ik, denk ik meestal. Want afgezien van zeer interessante rekenmodellen waarmee je kunt uitrekenen wanneer je statistisch gezien zult sterven, is het vooral een hoop gepraat over doorsneesystematiek, premiestaffels, rekenrentes, persoonlijke pensioenpotjes en andere dingen waar ik instant hoofdpijn van krijg. Maar een verstandig financieel mens, zeker een beleidseconome, zou zich toch zorgen moeten maken over de toekomst van het pensioenstelsel? Zeker mijn generatie, straks is er niks meer van al dat vermogen over en moet ik tot mijn 80e doorwerken! Ben ik naïef omdat ik mijn kop in het zand steek als iemand over pensioenen begint? Of toch niet? In deze blog geef ik 4 redenen waarom je zorgen maken over je latere pensioenuitkering volledig zinloos is.

Continue reading “Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid..”

Ik kijk niet veel tv. In principe heb ik zelfs geen tv, al kun je natuurlijk tegenwoordig veel op ‘het tweede scherm’ aanschouwen. Maar soms is er een serie die me een tijdje helemaal in beslag neemt. De afgelopen weken was dat ‘La Casa de Papel’. Deze serie moet je zien, en wel om de volgende redenen. Ten eerste is het een Spaanse productie, en die Spanjaarden weten wel zeker hoe ze tv moeten maken. Een groot deel van de acteurs praat ook nog eens met zo’n heerlijke harde Madrileense tongval en tja.. hombre.. me derrito (ik smelt). Ten tweede is het gewoon een onwijs spannende en verslavende serie. Maar tenslotte, kijk deze serie omdat er een interessante economische paradox in zit: kun je een bank beroven zonder van iemand te stelen?

Continue reading “Je geld of je leven!”

Wat zou jij doen als je onsterfelijk was?[1] Een interessante vraag voor een goed gesprek bij de borrel. Iedereen kan wel een paar sprookjes of stripverhalen opnoemen waarin wordt gestreefd naar onsterfelijkheid. Toch lijkt onsterfelijkheid mij, als econoom en persoonlijk, een pure bron van ellende. Tegelijkertijd bracht het nadenken over dit onderwerp me wel tot een paar nieuwe inzichten.

Continue reading “De economie van onsterfelijkheid”

Een lange tijd zonder blog, een paar onafgemaakte drafts gaven me een onbevredigend gevoel en de drukte van de afgelopen maanden liet geen ruimte om iets te schrijven waar ik echt tevreden mee was. Nu het dan ‘kerstvakantie’ is krijg ik net als velen de melancholische neiging om terug te kijken, te reflecteren en te romantiseren. De feestdagen zorgen bij velen voor een opleving van filantropische gevoelens. Nu het CPB publiceert dat Nederland zich voor het eerst sinds jaren in hoogconjunctuur bevindt en dat de economische groei zich ook in 2018 zal voortzetten voelt men: ik moet iets terugdoen! Op deze eerste kerstdag een korte blog over geld & goede doelen.

Continue reading “De Kerstgedachte”

Afgelopen zondag liep ik de Vredesloop. Het was een groot succes: prachtig weer, een leuk afwisselend parcours (helaas niet door de Atletiekunie nagemeten), een goede race en veel enthousiast publiek. Dat is voor mij genoeg om er een geslaagd evenement van te maken. Het koppelen van een loopevenement aan een goed doel, daar heb ik normaal gesproken niet zoveel mee. Bij het inschrijven let ik er niet op of ik nou 10 of 20 euro betaal voor mijn nummer dus dat er een deel van het inschrijfgeld aan een goed doel geschonken worden, soit. Maar eigenlijk vind ik dat je het lopen en de liefdadigheid los moet koppelen en ik zal dadelijk uitleggen waarom. Maar zondag werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt dat lopen voor de vrede misschien toch niet zo’n slecht idee is.

Continue reading “De lieve vrede bewaren”

Vroeger, ooit, dacht ik dat financiële economie heel saai was. Toen dacht ik namelijk dat het alleen over geld ging en het domein was van mensen die graag praten over derivaten, obligaties en spot rates. Dat laatste is misschien waar, maar als de financiële crisis van 2008 ons iets geleerd heeft, dan is het dat financiële economie vooral gaat over vertrouwen en dat de monetaire economie en de reële economie niet los van elkaar bezien kunnen worden.

Continue reading “De bank van wederkerigheid”

Banken, leningen en schulden staan de laatste jaren niet in een erg positief daglicht. Hoe zijn banken eigenlijk zo invloedrijk geworden in onze samenleving? Zijn banken überhaupt een modern fenomeen? Is er een markteconomie denkbaar zonder leningen en schulden? Wat is rente en waarom kijken sommige mensen daar negatief tegenaan? Moet je schulden zo snel mogelijk aflossen of zijn ze in sommige gevallen niet zo erg? De blog van vandaag gaat voor de verandering weer eens over een echt economisch thema!

Continue reading “Eigen schuld dikke bult?”

Er zijn vele films gemaakt over wat er gebeurt als robots de macht over de mensheid overnemen. Vanwege mijn werk heb ik de laatste tijd ook nagedacht over de ‘dreigingen’ van robotisering en andere trends, maar dan vooral voor onze belastingheffing de komende decennia. Nu zal de gemiddelde mens daar een stuk minder van wakker liggen, maar het is slechts één van de relevante vragen die opkomen als je nadenkt over een toekomst waarin robots steeds meer kunnen. Momenteel wordt meer dan de helft van onze publieke sector betaald uit de belastinginkomsten op arbeid, dus wat gebeurt er als een groot deel van de productie geleverd wordt door robots? Moeten robots ook belasting betalen? Gaan we toe naar een basisinkomen? Hebben wij werk nodig voor ons levensgeluk, en zo ja, wat voor banen zullen er overblijven? Hebben robots ook pauzes en vakantie nodig, en wie is hun baas? Hoe voorkomen we dat de artificial intelligence zo slim wordt dat er geen mensen meer nodig zijn? Laat me jullie meenemen in een klein gedachtenexperiment, dat waarschijnlijk meer vragen oproept dan het beantwoordt.

Continue reading “Rijst, robotbaby’s en zelfstrikkende veters”